سلوک
يكشنبه, ۱۷ مرداد ۱۳۹۵، ۰۹:۴۶ ب.ظ
او حقیقت محض بود و تمام بود، ناب بود و خود همان بود که عمرى -بى که بدانم- به جستجویش پوییده بودم. تو را خدا فرستاده است براى من، پاداش رنجهای انسانی-عاشقانهام ای جلوه خدا!
جان تازه دمید در من...
صفحه ٦٢
سلوک محمود_دولت_آبادی
