سلام
امروز تصمیم گرفتم همه را ببخشم.
اول پدرم را می بخشم با اینکه خیلی ازش دلگیرم. وقتی فقط دوسالم بود داوطلبانه رفت جبهه و شهید شد.
من از دو سالگی از نعمت پدر محروم شدم. نمیدونم اونموقع که داشت می رفت به من هم فکرمی کردیا نه؟
اصلا فکر کرد که آینده من چی میشه؟...
دوم مادرم را می بخشم.از مادرم دلگیر بودم که خیلی خوب منو راهنمایی نکرده. ولی حالا می بخشمش چون فکر می کنم همه تلااشش را کرد. مادرم در روستا بزرگ شده بود و تحصیلکرده نبود ولی جوونیش را برای من و خواهر و برادرم گذاشت.
سوم خودمو می بخشم. از خودم ناراحت بود که چرا پزشک نشدم. چرا متخصص نشدم. ولی حا لا که فکر می کنم می بینم منم تقصیری نداشتم. همه تلاشم را کردم. راهنمای خوبی نداشتم. ادم با معلوماتی دورم نبود که دلسوزانه راهنماییم کنه. من از روی عقل خودم تصمیم گرفتم.بیشتر از این از دستم بر نمیومد.
حالا احساس خوبی دارم
