سکووووووووووت ارااااااااامش
سلام
من این روزها خیلی سکوت میکنم خیلی. دیگه زیاد حوصله و انرژی برای جر و بحث و حرف های بی فایده و تکراری ندارم. ترجیح میدم ببینم و بشنوم و سکوت کنم. هرچی هست همون توی دلم بمونه.
این روزها فکر میکنم دارم به آدم ترسناکی تبدیل میشم. ترسناک از این نظر که از چیزی میترسم.
من غم فراق اعضای خانواده و فامیل را تجربه کردم. شکست های عاطفی را تجربه کردم. تنهایی را به مدت طولانی تجربه کردم. بی پولی را تجربه کردم. خستگی های شدید را تجربه کردم.
همه اینها را بذارم کنار هم به این نتیجه میرسم که چیزی برای ترسیدم وجود نداره. همه سختی ها یه روز تموم میشه و همه چی دوباره آروم میشه. ادم کم کم سنگ میشه. نمیدونم اسم این فرایند سنگ شدن همون قوی شدن هست یا نه.
بهرحال هر روز ترسم از زندگی کمتر میشه.
دوست دارم یه نفر باشه مهربون و خوش اخلاق و دوست داشتنی که همراه زندگیم باشه ولی اگر نبود هم با تنهاییم کنار میام.
دیگه حتی تنهایی هم برام ترسناک نیست. الان حدود سه هفته است که تنهام و اتفاق خاصی نیفتاده. کم کم میشه سه ماه، میشه یکسال و... و باز هم اتفاقی نمیفته و من هم نخواهم ترسید. زندگی همینه. ترس ها کم کم از بین میره.
دوست دارم یه مسافرت تنهایی برم مشهد. دوسه روزه. برم یا هتل نزدیک حرم که البته خیلی تمیز و مرتب باشه. تو این دوسه روز هم با هیچکس به جز خدا و امام رضا صحبت نکنم. سکوت باشه. ایشالله بعد ماه رمضان میرم.
خیلی احساس سبکی میکنم. انگار یه باری از رو دوشم برداشته شده. درد و رنجم کمتر شده. دیگه کمتر به گذشته فکر میکنم. بیشتر با آینده فکر میکنم و حال. بیشتر به خودم و علایقم فکر میکنم. به اهدافم به اینکه تو زندگی دنبال چی هستم.
اینها نشونه است یعنی حالم داره بهتر میشه. احساسات و عواطف داره حالت پایداری پیدا میکنه. خداراشکر روزهای سخت دارن تموم میشن.
از روز جمعه عصر تا حالا تلگرام و وایبر ندارم. خیلی حس عجیبیه. میخوام از هیاهو دور باشم. میخوام سکوت و آرامش باشه. تنهای تنها.
یا نفر بهم پیشنهاد داده لیر بخرم. باید تحقیق کنم.
خدایا ممنونم ازت که که کمک کردی روزهای سخت و تاریک را پشت سر بذارم. خدایا ممنونم ازت که هر روز حالم بهتر میشه. خدایا ممنونم که منو تنها نداشتی.
خدایا کنارم باش. خدایا با من باش. خدایا بغلم کن.
